Σήμερα, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμοι, Νομαρχίες, Περιφέρειες) οικοπεδοποιούν και χτίζουν τα πάντα, κυρίως με Συμπράξεις Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα, για να γλιτώσουν τα τεράστια έξοδα συντήρησης των κοινόχρηστων χώρων, δασών, ρεμάτων, πάρκων κλπ (που είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν για την ποιότητα ζωής και εύρυθμης λειτουργίας των πόλεων και οικισμών) με ταυτόχρονη ενίσχυση των οικονομικών τους. Επιπλέον, ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ(!) περιττά «μεγάλα έργα» για να αδράξουν ψήφους και οικονομικά οφέλη, ενώ υπάρχει ανάγκη πολλών «μικρών έργων» που καί να επιλύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας μπορούν, αλλά καί οικονομικά πιο εφικτό και άμεσο είναι να υλοποιηθούν! Συνυπεύθυνοι βέβαια στην «παρακμή» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (που αποτελεί θεμελιώδη θεσμό για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας) είμαστε οι ίδιοι οι πολίτες, που με την ψήφο μας, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, ανεχόμαστε αυτή την παθογένεια!
Η λύση:
Μοναδική προστασία και καταφυγή μας αποτελεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο Τμήμα Αναστολών του οποίου πρέπει ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ(!) να προσφεύγουμε για οποιοδήποτε ζήτημα ή νομοθέτημα αντίκειται στο Σύνταγμα της Ελλάδας, για να προλαβαίνονται τα «τετελεσμένα»! Όλα τα άλλα έννομα και ένδικα μέσα που έχουμε καταλήγουν… χάσιμο πολύτιμου χρόνου! Είναι συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και υποχρέωση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων.
Αθλούμαι ερασιτεχνικά 10 χρόνια στην διαδρομή που γίνονται τα έργα τον τελευταίο χρόνο.
Η απειλή της ασφαλτόστρωσης του δρόμου από το πυροσβεστικό φυλάκιο μέχρι την τρίτη γέφυρα μου πέρασε από το μυαλό μου όταν είδα τον Περιφερειάρχη Κύριο Τσιότρα με 1 ακόμη αυτοκίνητο συνοδείας να επιθεωρούν τον δρόμο μια Κυριακή πρωί πριν 3 χρόνια περίπου.
Και δυστυχώς η απειλή γίνεται πραγματικότητα τον τελευταίο χρόνο.
Είναι δυστύχημα για την δημοκρατία και την όμορφη χώρα μας να συνδέουμε την επίσκεψη ενός δημόσιου προσώπου με την απειλή «ανάπτυξης» σε ένα τόσο περιβαλλοντικά κρίσιμο σημείο της πόλης μας.
Είμαι χαρούμενος που η διαμαρτυρία προσπαθεί να γίνει μαζική
να διαμαρτυρηθώ σαν ιδιώτης για την ασφαλτόστρωση του δρόμου από το πυροσβεστικό φυλάκιο μέχρι την τρίτη γέφυρα από μία Κυριακή πρωί όταν είδα τον Περιφερειάρχη Κύριο Τσιότρα με αυτοκίνητο
Kάνω ποδήλατο συχνά στο Σειχ σου και απολαμβάνω λίγες ώρες ηρεμίας δίπλα στη πόλη…Η ασφαλτοπίοιση θα καταστρέψει την περιοχή. Ειμαι διαθέσημος για κάθε είδους διαμαρτυρία.
Δεν πρεπει να αφηνουμε αοριστα σε καποιες επιτροπες να αντιστεκονται σ αυτες τις καταστροφικες ενεργειες αλλα ολοι μαζι να υψωσουμε το αναστημα μας και να ενωσουμε τις διαμαρτυριες μας. Δυστυχως δε μπορω να πω οτι εχω απολαυσει το δασος του σειχ σου αφου δε μεγαλωσα Θεσσαλονικη , αλλα καταλαβαινω κι εγω οτι ειναι ενα μερος που γινεται ολο και πιο απομακρο για τον μεσο πολιτη κι οτι οσο παει θα επιδεινωνεται η κατασταση αν δεν κανουμε κατι….
Ο ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΜΑΣ ΤΙ ΛΕΕΙ?
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΕΡΝΑΒΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.ΣΥΝΕΡΓΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ.
Η ευκολη προσβαση με αυτοκίνητο συνεπάγεται δάσος με σκουπίδια, μπάζα, και πρόσβαση από εμπρηστες.+ Μπορεί όμως να διασφαλιστεί η ακεραιότητα του δάσους.Αλλα εχει αποδειχθεί ότι δεν είμαστε άξιοι να διασφαλίσουμε κάτι τέτοιο. Ωστόσο Δεν πρέπει να είμαστε αδρανείς σε οποιοδήποτε προβλημα και να μας απασχολεί, σωστή ενημέρωση και η ομαδική διαμαρτηρία μας μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή μας εδώ στη Θεσσαλονίκη. Είμαι στη διαθεσή σας
Τι να πω, δυστυχώς το να τα βάλει κανείς με τις συντεχνίες των εργολαβών είναι δύσκολο έργο αλλά ελπίζω να υπάρξει ουσιαστική αντίδραση από την κίνηση των πολιτών. Ενημερώστε τους με κάθε τρόπο. Προσωπικά θα προωθήσω τους γνωστούς μου με το μήνυμα που μου στείλατε.
Οταν άρχισαν τα έργα δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι θα φτάναμε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Αλήθεια σας λέω! Ονειρεύτηκα ένα περιαστικό δάσος με κλειστές τις εισόδους για τα αυτοκίνητα και μικρά πουλμανάκια που θα έδιναν την δυνατότητα σε αθλουμένους και μη να προσεγγίσουν σε διαφορετικά σημεία και απο κει να περπατήσουν να τρέξουν η να κάνουν ποδήλατο. Ονειρεύτηκα ότι το έργο θα έδινε θέσεις εργασίας σε οδηγούς του δάσους σε κηπουρούς και βοτανολόγους και ότι κάθε δάσκαλος θα μπορούσε να πάρει τους μαθητές του και να κάνει το μάθημα μέσα στο δάσος τουλάχιστον μια μέρα την εβδομάδα. Είτε βρέχει είτε χιονίζει. πινακίδες κάτω από τα δέντρα θα εξηγούσαν περι τίνος πρόκειται και τα παιδιά σαν παιχνίδι θα απαντούσαν σε ερωτηματολόγια που θα τους είχε δώσει ο δάσκαλος κάνοντας το μάθημα μέσα στην φύση ευχάριστα. Ονειρεύτηκα τον δάσκαλο να έχει μαυροπίνακα στο σακίδιο του και όλοι καθισμένοι στο χώμα, ναι στο χώμα να επικοινωνούν μεταξύ τους. Ονειρεύτηκα την ελληνική οικογένεια να απολαμβάνει τα ηλιοβασιλέματα στο λοφάκι κάπου πάνω απο το «καράβι» τα παιδιά να φυτεύουν και να παίζουν με τα χώματα, ονειρεύτηκα αυτό που έζησα πριν από χρόνια στο ίδιο μέρος, «όλοι» μα «όλοι» να λένε καλημέρα ή γειά σας όταν συναντιούνται. Ονειρεύτηκα ρόλερ στο βουνό, βράχια για αναρρίχηση, αερομοντελισμό, μαθήματα μελισσοκομίας. Δυστυχώς ζω στην Ελλάδα!
Ωραία τα γράφεις φίλε Χρήστο.Πάμε πολλά χρόνια στο ΣΕΙΧΣΟΥ μεγαλώσαμε μαζί του.Ξέρουμε τα μονοπάτια του,τις κρυμμένες ομορφιές του.Υπάρχουν βέβαια κάποιοι που σχεδιάζουν επι χάρτου και καμμία απολύτως σχέση δεν έχουν με το δάσος μας.
Χθές(25/02/09)ανέβηκα απο το Δασοπυροσβεστίο προς Εξοχή.Τα έργα προχωρούν απτόητα.Δρόμος φαρδύς φρεσκοστρωμμένος(χωμάτινος) λίγο πριν την ασφαλτόστρωση…Μπροστα μου περάσαν στιγμιαία εικόνες.Ειδα έναν ασφάλτινο δρόμο με αυτοκίνητα να κινούνται απο και προς την Εξοχή..Και λίγο πιό μακρινές(15-20 χρόνια μετά),κάθετους δρόμους με φαρδιά πεζοδρόμια,πολυτελείς κατοικίες πάνω και κάτω απο το δρόμο να λιάζονται στο μεσημεριάτικο ήλιο,πιάτο ο Θερμαικός μπροστά τους.Εύηχα ονόματα προαστίων οπως:Νόμος Δασαρχείου,Νόμος δείνα υπουργού κλπ…ΕΦΙΑΛΤΕΣ…
Οταν πριν μερικά χρονια μου ειπε ο φίλος μου ο Ανδρέας να παμε ποδήλατο στο βουνό νόμιζα οτι μου έκανε πλάκα. Φυσικά οταν το ξεκινησα κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι μέσα στο δάσος και μάλιστα μέσα σε λίγα λεπτά από την πόλη.Ημουν άτυχος γιατί δεν πρόλαβα για πολύ καιρό το Σειχ-Σου στις καλές του μέρες(πριν τη μεγάλη φωτιά). Αλλά το έζησα σε όλη την προσπάθεια της φύσης να αποκαταστήσει αυτη την καταστροφή.Πιστέψτε με είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις δεντράκια να ξεφυτρώνουν από το πουθενά και σιγά-σιγά να μεγαλώνουν.Μετά από αυτή την απαράδεκτη ενέργεια της πολιτείας ένα πραγμα κατάλαβα : η φωτιά δεν ήταν αρκετή για τα σχέδια κάποιων, η φύση προσπάθησε να τους τιμωρήσει(με την καλή ένοια),τώρα επανέρχονται δριμύτεροι.
Eπιτροπή Προστασίας Σέιχ Σου 
Το πρόβλημα:
Σήμερα, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμοι, Νομαρχίες, Περιφέρειες) οικοπεδοποιούν και χτίζουν τα πάντα, κυρίως με Συμπράξεις Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα, για να γλιτώσουν τα τεράστια έξοδα συντήρησης των κοινόχρηστων χώρων, δασών, ρεμάτων, πάρκων κλπ (που είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν για την ποιότητα ζωής και εύρυθμης λειτουργίας των πόλεων και οικισμών) με ταυτόχρονη ενίσχυση των οικονομικών τους. Επιπλέον, ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ(!) περιττά «μεγάλα έργα» για να αδράξουν ψήφους και οικονομικά οφέλη, ενώ υπάρχει ανάγκη πολλών «μικρών έργων» που καί να επιλύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας μπορούν, αλλά καί οικονομικά πιο εφικτό και άμεσο είναι να υλοποιηθούν! Συνυπεύθυνοι βέβαια στην «παρακμή» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (που αποτελεί θεμελιώδη θεσμό για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας) είμαστε οι ίδιοι οι πολίτες, που με την ψήφο μας, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, ανεχόμαστε αυτή την παθογένεια!
Η λύση:
Μοναδική προστασία και καταφυγή μας αποτελεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο Τμήμα Αναστολών του οποίου πρέπει ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ(!) να προσφεύγουμε για οποιοδήποτε ζήτημα ή νομοθέτημα αντίκειται στο Σύνταγμα της Ελλάδας, για να προλαβαίνονται τα «τετελεσμένα»! Όλα τα άλλα έννομα και ένδικα μέσα που έχουμε καταλήγουν… χάσιμο πολύτιμου χρόνου! Είναι συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και υποχρέωση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων.
Αθλούμαι ερασιτεχνικά 10 χρόνια στην διαδρομή που γίνονται τα έργα τον τελευταίο χρόνο.
Η απειλή της ασφαλτόστρωσης του δρόμου από το πυροσβεστικό φυλάκιο μέχρι την τρίτη γέφυρα μου πέρασε από το μυαλό μου όταν είδα τον Περιφερειάρχη Κύριο Τσιότρα με 1 ακόμη αυτοκίνητο συνοδείας να επιθεωρούν τον δρόμο μια Κυριακή πρωί πριν 3 χρόνια περίπου.
Και δυστυχώς η απειλή γίνεται πραγματικότητα τον τελευταίο χρόνο.
Είναι δυστύχημα για την δημοκρατία και την όμορφη χώρα μας να συνδέουμε την επίσκεψη ενός δημόσιου προσώπου με την απειλή «ανάπτυξης» σε ένα τόσο περιβαλλοντικά κρίσιμο σημείο της πόλης μας.
Είμαι χαρούμενος που η διαμαρτυρία προσπαθεί να γίνει μαζική
να διαμαρτυρηθώ σαν ιδιώτης για την ασφαλτόστρωση του δρόμου από το πυροσβεστικό φυλάκιο μέχρι την τρίτη γέφυρα από μία Κυριακή πρωί όταν είδα τον Περιφερειάρχη Κύριο Τσιότρα με αυτοκίνητο
Kάνω ποδήλατο συχνά στο Σειχ σου και απολαμβάνω λίγες ώρες ηρεμίας δίπλα στη πόλη…Η ασφαλτοπίοιση θα καταστρέψει την περιοχή. Ειμαι διαθέσημος για κάθε είδους διαμαρτυρία.
Τι να σχολιάσει κανείς, όταν οι εικόνες μιλούν -και λένε πολλά- από μόνες τους…
Το παλεύει η επιτροπή και μακάρι να καταφέερει κάτι.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Δεν πρεπει να αφηνουμε αοριστα σε καποιες επιτροπες να αντιστεκονται σ αυτες τις καταστροφικες ενεργειες αλλα ολοι μαζι να υψωσουμε το αναστημα μας και να ενωσουμε τις διαμαρτυριες μας. Δυστυχως δε μπορω να πω οτι εχω απολαυσει το δασος του σειχ σου αφου δε μεγαλωσα Θεσσαλονικη , αλλα καταλαβαινω κι εγω οτι ειναι ενα μερος που γινεται ολο και πιο απομακρο για τον μεσο πολιτη κι οτι οσο παει θα επιδεινωνεται η κατασταση αν δεν κανουμε κατι….
Ο ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΜΑΣ ΤΙ ΛΕΕΙ?
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΕΡΝΑΒΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.ΣΥΝΕΡΓΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ.
Η ευκολη προσβαση με αυτοκίνητο συνεπάγεται δάσος με σκουπίδια, μπάζα, και πρόσβαση από εμπρηστες.+ Μπορεί όμως να διασφαλιστεί η ακεραιότητα του δάσους.Αλλα εχει αποδειχθεί ότι δεν είμαστε άξιοι να διασφαλίσουμε κάτι τέτοιο. Ωστόσο Δεν πρέπει να είμαστε αδρανείς σε οποιοδήποτε προβλημα και να μας απασχολεί, σωστή ενημέρωση και η ομαδική διαμαρτηρία μας μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή μας εδώ στη Θεσσαλονίκη. Είμαι στη διαθεσή σας
Τι να πω, δυστυχώς το να τα βάλει κανείς με τις συντεχνίες των εργολαβών είναι δύσκολο έργο αλλά ελπίζω να υπάρξει ουσιαστική αντίδραση από την κίνηση των πολιτών. Ενημερώστε τους με κάθε τρόπο. Προσωπικά θα προωθήσω τους γνωστούς μου με το μήνυμα που μου στείλατε.
Οταν άρχισαν τα έργα δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι θα φτάναμε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Αλήθεια σας λέω! Ονειρεύτηκα ένα περιαστικό δάσος με κλειστές τις εισόδους για τα αυτοκίνητα και μικρά πουλμανάκια που θα έδιναν την δυνατότητα σε αθλουμένους και μη να προσεγγίσουν σε διαφορετικά σημεία και απο κει να περπατήσουν να τρέξουν η να κάνουν ποδήλατο. Ονειρεύτηκα ότι το έργο θα έδινε θέσεις εργασίας σε οδηγούς του δάσους σε κηπουρούς και βοτανολόγους και ότι κάθε δάσκαλος θα μπορούσε να πάρει τους μαθητές του και να κάνει το μάθημα μέσα στο δάσος τουλάχιστον μια μέρα την εβδομάδα. Είτε βρέχει είτε χιονίζει. πινακίδες κάτω από τα δέντρα θα εξηγούσαν περι τίνος πρόκειται και τα παιδιά σαν παιχνίδι θα απαντούσαν σε ερωτηματολόγια που θα τους είχε δώσει ο δάσκαλος κάνοντας το μάθημα μέσα στην φύση ευχάριστα. Ονειρεύτηκα τον δάσκαλο να έχει μαυροπίνακα στο σακίδιο του και όλοι καθισμένοι στο χώμα, ναι στο χώμα να επικοινωνούν μεταξύ τους. Ονειρεύτηκα την ελληνική οικογένεια να απολαμβάνει τα ηλιοβασιλέματα στο λοφάκι κάπου πάνω απο το «καράβι» τα παιδιά να φυτεύουν και να παίζουν με τα χώματα, ονειρεύτηκα αυτό που έζησα πριν από χρόνια στο ίδιο μέρος, «όλοι» μα «όλοι» να λένε καλημέρα ή γειά σας όταν συναντιούνται. Ονειρεύτηκα ρόλερ στο βουνό, βράχια για αναρρίχηση, αερομοντελισμό, μαθήματα μελισσοκομίας. Δυστυχώς ζω στην Ελλάδα!
Ωραία τα γράφεις φίλε Χρήστο.Πάμε πολλά χρόνια στο ΣΕΙΧΣΟΥ μεγαλώσαμε μαζί του.Ξέρουμε τα μονοπάτια του,τις κρυμμένες ομορφιές του.Υπάρχουν βέβαια κάποιοι που σχεδιάζουν επι χάρτου και καμμία απολύτως σχέση δεν έχουν με το δάσος μας.
Χθές(25/02/09)ανέβηκα απο το Δασοπυροσβεστίο προς Εξοχή.Τα έργα προχωρούν απτόητα.Δρόμος φαρδύς φρεσκοστρωμμένος(χωμάτινος) λίγο πριν την ασφαλτόστρωση…Μπροστα μου περάσαν στιγμιαία εικόνες.Ειδα έναν ασφάλτινο δρόμο με αυτοκίνητα να κινούνται απο και προς την Εξοχή..Και λίγο πιό μακρινές(15-20 χρόνια μετά),κάθετους δρόμους με φαρδιά πεζοδρόμια,πολυτελείς κατοικίες πάνω και κάτω απο το δρόμο να λιάζονται στο μεσημεριάτικο ήλιο,πιάτο ο Θερμαικός μπροστά τους.Εύηχα ονόματα προαστίων οπως:Νόμος Δασαρχείου,Νόμος δείνα υπουργού κλπ…ΕΦΙΑΛΤΕΣ…
Οταν πριν μερικά χρονια μου ειπε ο φίλος μου ο Ανδρέας να παμε ποδήλατο στο βουνό νόμιζα οτι μου έκανε πλάκα. Φυσικά οταν το ξεκινησα κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι μέσα στο δάσος και μάλιστα μέσα σε λίγα λεπτά από την πόλη.Ημουν άτυχος γιατί δεν πρόλαβα για πολύ καιρό το Σειχ-Σου στις καλές του μέρες(πριν τη μεγάλη φωτιά). Αλλά το έζησα σε όλη την προσπάθεια της φύσης να αποκαταστήσει αυτη την καταστροφή.Πιστέψτε με είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις δεντράκια να ξεφυτρώνουν από το πουθενά και σιγά-σιγά να μεγαλώνουν.Μετά από αυτή την απαράδεκτη ενέργεια της πολιτείας ένα πραγμα κατάλαβα : η φωτιά δεν ήταν αρκετή για τα σχέδια κάποιων, η φύση προσπάθησε να τους τιμωρήσει(με την καλή ένοια),τώρα επανέρχονται δριμύτεροι.